Zamarła Turnia

Zamarła Turnia zawsze mi się kojarzy z tym wierszem. Był on nawet na głównej stronie mojej pierwszej stronie o Tatrach, zanim zrobiłem mojetatry.pl

Słyszę:
Kamienuje tę przestrzeń niewybuchły huk skał.

To - wrzask wody obdzieranej siklawą z łożyska
I gromobicie ciszy.

Ten świat, wzburzony przestraszonym spojrzeniem,
uciszę,
lecz -
Nie pomieszczę twojej śmierci w granitowej trumnie Tatr.

To zgrzyt
czekana
okrzesany z echa,
to tylko cały twój świat
skurczony w mojej garści na obrywie głazu;
to - gwałtownym uderzeniem serca powalony szczyt.
Na rozpacz - jakże go mało!
A groza - wygórowana!

Jak lekko
turnię zawisłą na rękach
utrzymać i nie paść,
gdy
w oczach przewraca się obnażona ziemia
do góry dnem krajobrazu
niebo strącając w przepaść!

Jak cicho
w zatrzaśniętej pięści pochować Zamarłą. (2012-01-15 20:14:49)

Julian Przyboś, piękny wiersz :) (2012-01-15 20:37:18)

Świetnie złapany taternik !!! (2012-01-16 19:11:21)