Data wpisu: 2011-07-28 07:29:32
Wklejam ciekawą informację o klimacie Tatrzańskim.



Klimat Zakopanego reprezentuje typ klimatu umiarkowanie chłodnego - nawiązując do pięter klimatycznych w Karpatach Zachodnich, wyróżnionych przez Mieczysława Hessa. Dowodem na to jest średnia wieloletnia temperatura powietrza, która dla Zakopanego wynosi 5,1 stopnia C i mieści się w środku pomiędzy 4 a 6 stopni charakteryzujących piętro umiarkowanie chłodne. Średnia roczna temperatura powietrza w Zakopanem wykazuje w okresie stuletnim tendencję wzrostową, szczególnie po 1982 roku. Oscyluje ona w poszczególnych latach w przedziale od 3,2 st. w 1940 roku do 7,0 st. w 2000 roku. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec ze średnią temperaturą 14,7 st., a następnie sierpień 14,0, najchłodniejszym styczeń (-4,8 st.) i luty (-3,8 st). Najcieplejszy był sierpień 1992 roku (18,9 st.), a najzimniejszy styczeń 1942 roku (-14,3 stopnia). W okresie stuletnim najniższą temperaturę zanotowano 10 lutego 1929 roku - minus 37,5 st., natomiast najwyższą 20 sierpnia 1943 roku i 20 lipca 2007 roku - 32,5 st., a zatem amplituda skrajnych wartości wynosi 70 stopni. Temperatury przekraczające 30 stopni występują w Zakopanem sporadycznie. Charakterystyczne są w porze letniej nawroty chłodów, a w porze zimowej inwersje temperatury.



Średnia roczna suma opadów dla stulecia wynosi 1128,4 mm. Najniższą wartość - 771 mm zanotowano w 1917 roku, a najwyższą - 1645,4 mm w 2010 roku. Suma opadów ubiegłorocznych znacznie przekraczała dotychczasowe, jedynie w 1913 roku była również wysoka - ok. 1570 mm. Wysokie roczne sumy opadów zanotowano w latach katastrofalnych powodzi na południu kraju w latach: 1913, 1934, 1970, 1980, 2001 i 2010. Miesiącem o najwyższych opadach jest lipiec, ze średnią sumą 180,2 mm, a najmniej opadów występuje w lutym - 47,0 mm. Najwyższą sumę miesięczną zmierzono w Zakopanem w lipcu 2001 roku - 439,2 mm. Mokry był również lipiec 1960 roku - 437,9 mm. Najniższą sumę opadów zanotowano w marcu 1974 roku, wtedy było tylko 0,9 mm opadów. Najwyższy dobowy opad wystąpił 16 lipca 1934 roku - 172,3 mm. Wysokie sumy opadów, przekraczające 100 mm, wystąpiły w okresie stuletnim 11 razy, w tym 8 razy w lipcu. Średnia roczna ilość dni z opadem większym lub równym 0,1 mm wynosi 198 dni, a w 1970 roku było ich aż 236, to jest bez mała 8 miesięcy.



Średnie ciśnienie atmosferyczne na poziomie stacji wynosiło 917,0 hPa i w przebiegu wieloletnim niewiele się zmieniało. Było ono uzależnione od kształtowania się i przemieszczania wyżów i niżów barycznych. Najwyższe średnie miesięczne ciśnienie zanotowano w styczniu 1989 roku - 928,1 hPa, a najniższe - 902,3 hPa w grudniu 1981 roku.



Wiatr przeważał z sektora zachodniego, co stanowi 16,6 % wszystkich kierunków wiatrów. Z tych też kierunków osiągał największą średnią prędkość (W - 2,7 m/sek i WSW - 2,4 m/sek). Największą średnią prędkość 25 m/sek zanotowano 1 grudnia 1976 roku. W porywach wiatr halny osiągał prędkość ok. 40 m/sek, jak to miało miejsce w czasie "wiatru stulecia", 6 maja 1968 roku. Najczęściej dni z silnym wiatrem występowały w listopadzie i grudniu.



Usłonecznienie jest wyrażane liczbą godzin, w których do powierzchni Ziemi dociera bezpośrednie promieniowanie słoneczne. Średnia roczna suma usłonecznienia w okresie 60-letnim wynosi 1478,5 godz. Najbardziej słoneczny był rok 1961 - 1785,1 godz., a najmniej słońca było w 1980 roku - 1239,2 godz. Najbardziej usłonecznionym miesiącem jest lipiec - średnio 183,6 godz. i sierpień - 180,8 godz. Najmniej godzin ze słońcem zarejestrowano w grudniu, średnio 51,1 godz., a rekordowo mało było w lutym 1952 roku - tylko 16 godz. słońca.



Pokrywa śnieżna najwcześniej pojawia się w październiku, a najpóźniej w czerwcu. Średnio 125 dni jest z pokrywą śnieżną. Najkrócej, bo 86 dni utrzymywała się w 1990 roku, a najdłużej - 167 dni w 1952 roku. Pokrywa śnieżna o grubości 10 cm i więcej występowała średnio przez 93 dni w roku, a więc 3 miesiące. Największą grubość pokrywy śnieżnej zmierzono 11 marca 1945 roku - 123 cm, a w ostatnim 60-leciu 13 marca 1953 roku - 108 cm.



W Zakopanem odnotowuje się przeciętnie 36 dni z mgłą w ciągu roku, najczęściej w okresie od października do stycznia. Średnio w roku występują 23 dni z burzą, przeważnie w czerwcu i lipcu. Burze zimą są rzadkością. Dni z gradem też występują sporadycznie, średnio w roku są tylko 2 takie dni. W ciągu 8 lat nie było gradu, natomiast 7 dni z gradem było w 1974 roku.



Właściwości klimatyczne Zakopanego, które w XIX wieku uzyskało status uzdrowiska, gdyż leczono w nim gruźlicę, nie predysponują miasta do tej funkcji. Częsta zmienność warunków pogodowych, wiatry halne, obniżone ciśnienie w stosunku do ciśnienia normalnego i temperatura odczuwalna, kształtowana przez wilgotność i wiatr, nie sprzyjają osobom z chorobami serca i układu krążenia, a także o chwiejnym układzie nerwowym. Klimat Zakopanego sprzyja osobom zdrowym, gdyż pobudza ich do większej aktywności fizycznej, sprzyja też rekreacji, wszelkim formom sportu i turystyki, hartuje organizm. Dla turystów z nizin zalecany jest 3-dniowy okres aklimatyzacyjny.



Tekst pochodzi ze strony internetowej Tygodnika Podhalańskiego.