Klimat

Ma on cechy klimatu wysokogórskiego strefy umiarkowanej. Występuje tu piętrowy układ stref klimatycznych. Wraz z zwiększeniem wysokości o 100 m n.p.m. temperatura powietrza spada o 0,5 stopni celsjusza, a średnie temperatury roczne wynoszą od około 6° C u podnóża Tatr do około -4° wysoko na szczytach.
Klimat tatrzański cechuje również duża zmienność stanów pogody, gwałtowne spadki ciśnienia, duża wilgotność względna powietrza, oraz duża roczna suma opadów atmosferycznych (średnio około 1600 mm).
W Tatrach występuje często zjawisko inwersji wyżowej polegające na tym, że w zagłębieniach terenu powietrze ma niższą temperaturę niż nz stokach - co prowadzi do powstawania kotlin chłodu.
W piętrze regla dolnego okres zalegania trwałej pokrywy śnieżnej to listopad - kwiecień,a w piętrze turniowym to październik - czerwiec, ale nawet w miesiącach lipiec - sierpień notowano temperatury minimalnie niższe od zera.



Powszechnie występującym zjawiskiem w Tatrach jest powstawanie lokalnego wiatru fenowego, zwanego halnym. Jest to silny, ciepły i suchym wiatr wiejący z kierunku południowego i południowo-zachodniego. Może wystąpić on przez cały rok, ale najczęściej odnotowywany jest na wiosnę i jesień. Aby powstał konieczny jest układ niżowy na zachodzie i wyżowy na wschodzie. Osiąga on prędkość niejednokrotne przekraczającą 50 m/s. Jest on sprawcą odwilży, a niejodnokrotnie przewraca on drzewa oraz spuszcza lawiny kamieniste i śnieżne. Oprócz halnego często wieje, również bardzo silny, Wiatr Orawski. Innymi zjawiskami meteorologicznymi, z którymi może zetknąć się w Tatrach turysta są Ognie Świętego Elma wyładowania elektryczne z metalowych części ekwipunku mogące wystąpić podczas silnego naelektryzowania powietrza przed burzą oraz Widmo Brockenu cień turysty na mgle lub chmurze, otoczony tęczową aureolą.