Wysoka

Wysoka (słow. Vysoká) – dwuwierzchołkowy szczyt o wysokości 2547 m n.p.m. położony w głównym grzbiecie Tatr, po stronie słowackiej. Wierzchołki mają prawie równą wysokość. Rozdziela je Przełączka w Wysokiej (Štrbina vo Vysokej).

Masyw Wysokiej położony jest pomiędzy Rysami (rozdziela je przełęcz Waga – Sedlo Váha) a Gankiem (Gánok – rozdziela je Rumanowa Przełęcz). W masywie Wysokiej znajduje się kilka innych szczytów. Bezpośrednio powyżej Wagi – Ciężki Szczyt, zwany dawniej Czeskim Szczytem (Ťažký štít), a po drugiej stronie głównych wierzchołków – Smoczy Szczyt (Drači štít) oraz Szarpane Turnie (Ošarpance), z których najwyższa jest Wielka Szarpana Turnia (Veľký Ošarpanec, 2364 m).

Masyw Wysokiej góruje nad dolinami:
- Ciężką (Ťažká dolina) – odgałęzienie Doliny Białej Wody (Bielovodská dolina)
- Mięguszowiecką (Mengusovská dolina) i należącą do jej systemu Smoczą Dolinką (Dračia dolinka). Smocza Dolinka jest bocznym odgałęzieniem Doliny Złomisk (Zlomisková dolina), która jest odnogą Doliny Mięguszowieckiej.
- Rumanową Dolinką (Rumanova dolinka) – północne odgałęzienie Doliny Złomisk.

Pierwsze odnotowane wejścia:
- wejście pierwsze (przez bulę) – Mór Déchy, Ján Ruman Driečny (młodszy) i Martin Spitzkopf 3 września 1874
- wejście drugie (od Wagi) – Adam Asnyk, Jan Gwalbert Pawlikowski, Mieczysław Gwalbert Pawlikowski, Józef Fronek, Jakub Giewont, J. Sieczka, Maciej Sieczka 27 lipca 1876
- wejście zimowe – Harry Berceli, Károly Jordán, Johann Franz senior i Paul Spitzkopf 11 kwietnia 1903
- do historii przeszło również przejście w 1908 północnych urwisk przez Aleksandra Znamięckiego i Romana Kordysa. Otworzyło ono w taternictwie nową epokę zdobywania wielkich i trudnych technicznie ścian.

W 1877 na szczycie był Kazimierz Przerwa-Tetmajer. Z uwagi na rosnącą popularność szczytu Towarzystwo Tatrzańskie ułatwiło wejście na szczyt, zakładając metalowe klamry (na drodze od Wagi, tzw. droga przez Pazdury). W 1958 umieszczono na północno-zachodnim wierzchołku żelazny krzyż. Potajemnie uczynili to chatarzy Schroniska pod Rysami[1].

Wysoka wg wyników polskiej ankiety uważana jest za najpiękniejszy szczyt Tatr[2]. Jej ścianami poprowadzono wiele dróg taternickich. Nie jest on jednak dostępny dla turystów, nie prowadzi na niego znakowany szlak. Istnieje możliwość wejścia na ten jeden z najtrudniej dostępnych szczytów z uprawnionym przewodnikiem – raczej dla osób o aspiracjach taternickich. Grupa może liczyć nie więcej niż 5 osób, od jej uczestników wymagane jest obycie z przepaścistymi widokami i śniegami, na trasie znaczne trudności techniczne. Swojej wysokości i położeniu w grani Wysoka zawdzięcza bardzo rozległy widok. Tytus Chałubiński w 1879 pisał o niej: "Stąd jednocześnie i grupę Gierlachu i szczególniej Krywania doskonale opatrzysz, nie mówiąc już o zachodnich szczytach. Jeden tylko zarzut można zrobić temu punktowi, że z niego nie widzisz Wysokiej, bo ona istotnie każdej panoramie tatrzańskiej nadaje szczególny wdzięk wykwintnymi swoimi kształty.".

Dawniej nazwa Wysoka była używana w odniesieniu do Staroleśnego Szczytu.

Przypisy
   1. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
   2. Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.

Źródło: wikipedia.org
Tekst udostępniany na licencji GNU Free Documentation License